Vorige week kregen we een noodoproep uit Cambodja: een hiv-positieve homoman was ernstig verzwakt aangetroffen. Hij had geen geld meer om zijn hiv-remmers op te halen. Hij was vermagerd, had huiduitslag en had geen geld meer voor eten en zijn brommer was kapot.

Geen geld > geen hiv-remmers

We noemen hem vanaf hier S. S. had toestemming gekregen om onder een provisorisch gemaakte, half open tent te slapen.

Hoe kan het dat zijn leven zo’n nare wending nam?

S. leefde van een maandelijkse vrijwilligersvergoeding van $40,- die hij kreeg van het MSM & TG Project van CPN Plus. Toen de subsidie stopte, kregen de vrijwilligers geen vergoeding meer. Van die $40,- kon S. net genoeg eten kopen. Daarnaast had hij extra inkomsten als motodop, de brommertaxi.

Toen het project geen geld meer had om de vrijwilligersvergoeding uit te keren, zat hij zonder de vaste maandelijkse inkomsten. Een ongeluk komt zelden alleen: ook zijn brommer ging stuk waardoor hij niet meer als motodopp kon werken.

Zo verloor S. zijn volledige inkomen.

Weinig geld hebben betekent dat je keuzes moet maken. Koop je rijst of geef je je laatste geld uit aan een taxi om je medicijnen op te halen? Een keuze die mensen met hiv in de Westerse wereld zelden hoeven te maken.

Op dit punt stopte S. met het regelmatig innemen van zijn hiv-remmers. Totdat hij niets meer had.

de schamele hut waarin S. verblijft

Noodhulp

Toen S. gevonden werd door vrienden werd Untenu gevraagd te helpen. We hebben snel voldoende geld overgemaakt naar Cambodja om voldoende voedsel te kopen voor ‘e’en maand. Ons team in Phnom Penh nam hem mee naar een arts en betaalde de voorgeschreven medicatie om de ernstige huiduitslag te bestrijden.

Daarnaast betaalden we de reparatie van zijn brommer

Toen S. Gevonden werd door zijn vrienden werd ook Untenu ingeschakeld. We hebben met spoed voldoende geld gestuurd waarmee ons team in Phnom Penh voor een maand voedse kocht, S. Meenam naar een arts en de voorgeschreven medicatie tegen de huiduitslag betaalde. Daarnaast is van het geld zijn brommer gerepareerd zodat hij – eens opgeknapt – weer voor eigen inkomsten zou kunnen zorgen.

Maar… dit was noodhulp.
S. heeft zo snel mogelijk nieuwe hiv-remmers nodig. In Cambodja worden eerstelijns en tweedelijns hiv-remmers betaald door de overheid. Helaas heeft de kliniek waar S. Onder behandeling was geen tweedelijns hiv-remmers voorradig.

De afgelopen dagen hebben we daarom een dringend beroep gedaan op collega’s in Cambodja en in Nederland om S. De hulp te bieden die hij nodig heeft. We vrezen voor zijn leven als hij niet opnieuw – en de juiste – hiv-remmers gaat slikken.